به گزارش سینماپرس، کوروش زارعی رئیس مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری به مناسبت روز جهانی تئاتر پیامی را صادر و طی آن به نوع نگاه و برخورد دولت و مجلس شورای اسلامی به تئاتر و هنرمندان تئاتر انتقاد کرد.

در متن این پیام آمده است:

«خداوند در سوره مبارکه نجم می‌فرماید: «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَ أَبْکی‌ «۴۳» وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْیا «۴۴» و اوست که می‌خنداند و می‌گریاند. و اوست که بمیراند و زنده کند.

و اینها آیات قرآنی است که هنرمند تئاتر هنرمندانه از این آیات الهی الهام می‌گیرد و زیباشناسانه و هنرمندانه بر صحنه تئاتر اجرا می‌کند و  روی مخاطب خود تاثیر می‌گذارد و با الهام از کلام خداوند جلیل دست به خلاقیت و آفرینش می‌زند. صفتی که فقط و فقط مخصوص ذات اقدس الهی است و بس. و خداوند چه کریمانه این صفت زیبا و بزرگ خود را به هنرمند تئاتر عطا کرده است.

پس هنرمند تئاتر باید قدر خود را بداند که چه جایگاهی رفیعی خداوند کریم به او عنایت کرده است. توانایی و صفتی که انسان‌های دیگر؛ جز پیامبران و اولیاء الهی، ندارند. چراکه آنها مبعوث شده‌اند تا راه سعادت بشری را برای انسان ترسیم کنند و وظیفه‌ای غیر از آن ندارند. هنرمند تئاتر هم در صحنه نمایش چنین عمل می‌کند و رسالت و وظیفه‌اش غیر از این نیست. اوست که برصحنه می‌خنداند و می‌گریاند، اوست که به تماشاگر می‌گوید، چه چیزخوب و چه چیز بد است. اوست که بر روی صحنه، زندگی سعادت‌مند جهان بشریت را ترسیم و تماشگر را آگاه از نیکی و بدی می‌کند. کاری که پیامبران و اولیاء‌الله می‌کنند. پس شما هنرمندان انتخاب شده حضرت باری‌تعالی هستید. پس وظیفه‌ای خطیر در مقابل انسان و جامعه خود دارید که باید قدر آن را بدانید. شما رسولان جامعه خود هستید.

روز جهانی تئاتر بر هنرمندان و مردمان هنر دوست هر کجای این کره خاکی مبارک باشد. روزی که هر ساله جشن گرفته می‌شد. اما امسال ویروسی این جشن را بیمار و تعطیل کرده است. در حالی که هر ساله هنرمندان تئاتر همزمان با ایام نوروز جشنی برپا می‌کردند و روز جهانی تئاتر و روز ملی هنرهای نمایشی کشور را گرامی می‌داشتند.

تعطیلی جشن روز جهانی تئاتر برای همه هنرمندان این هنر دردناک است. چرا که تئاتر و مردم به هم وابسته هستند. هرکدام نباشند، حیات تئاتر و هنرهای نمایشی ناممکن می‌شود. زندگی تئاتر زمانی جریان می‌یابد که نفس در نفس مردم باشد. از آنجایی که پیام‌های ارائه شده و موضوعات انتخابی در هر اجرای تئاتر انسانی است، مالکیت تئاتر با مردم و جوامع انسانی است.

حال که انسان به دست ویروسی بسیار کوچک دچار دشواری‌هایی شده و قربانی می‌شود، نوبت هنر تئاتر و هنرمندان تئاتر است که به هر شکلی که می‌توانند به جامعه انسانی خدمت کنند. از آنجایی که تئاتر غذای روح انسان است، گام اول هنرمندان تئاتر روحیه دادن و آرامش دادن به روح آدمی و جامعه است. اما هنرمندان متعهد تئاتر گام‌هایی بیش از همدلی و روحیه‌دادن برداشتند. تا جایی که در تماشاخانه‌ سرو با هزینه شخصی و پول توجیبی خودشان بیش از ۲۵هزار ماسک بهداشتی تولید و در بیمارستان‌ها، شهرها و محله‌های محروم برای مبارزه با این بیماری خطرناک به صورت رایگان توزیع کردند. که فکر می‌کنم در هیچ کجای دنیا هنرمندی تئاتری چنین کرده باشند. اما هنرمندان تئاتر ایران در کنار پزشکان و پرستاران کشور خود، در خط مقدم مبارزه با این بیماری همراه شدند. کاری که پیش از این بااجرای تاتربرای روح و روان مردم می‌کردند، این‌باربااین حرکت انسان دوستانه برای جسم و سلامتی‌شان کردند.

ما تئاتری‌ها همواره در کنار مردم هستیم و خواهیم بود و برای سلامتی جسم و روح آنها هرکاری از دستمان بربیایدانجام می‌دهیم. اما با توجه به تعطیلی دو ماهه تئاتر و آینده نامعلوم این وضعیت، هنرمندان تئاتر باید چه کنند؟ تا کی دولت‌مردان، قانون گذاران و سیاستگذران ما می‌خواهند تئاتر را نادیده بگیرند و شغل محسوبش نکنند؟ چه زمانی قرار است به تئاتر و هنرمند آن احترام گذاشته شود و دست از ظلم علیه این هنر و هنرمندش برداشته شود؟ این در حالی است که هنرمندان ارزشمند تئاتر سفیران فرهنگی و مفاهیم انسانی کشورهستند، تا آنجایی که رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند تئاتر منبر است بلکه فراتر از منبر است.

طرف صحبت ما با دولت‌مردان، سیاست‌مداران و نمایندگان مجلس است. آن‌ها باید در شرایطی که هنرمندان تئاتر بی‌کار، تماشاخانه‌ها تعطیل و هنرمندانی که از این راه ارتزاق می‌کنند، زندگی‌شان مختل و کسب درآمد دیگری ندارند، کاری کنند. همانطور که به دیگر مشاغل آسیب دیده قرار است کمک‌هایی شود، باید تئاتر را هم شغل بدانند و به آن احترام بگذارند. با تمام احترامی که به قشر کارگر قائل هستیم آیا هنرمند تئاتر به عنوان یک قشر فرهیخته و صاحب تفکر و اندیشه حقوق اجتماعی و اقتصادی‌اش کمتر از یک کارگر است؟ ما انتظار داریم همانطور که کارگران شریف و زحمت‌کش ایران زمین از بیمه بی‌کاری برخوردار هستند، هنرمند تئاتر نیز بیمه بی‌کاری داشته باشد و در چنین زمان‌هایی که تئاتر و هنرمند تئاتر نمی‌تواند درآمدزایی داشته و سرکار باشد از حقوق و بیمه بی‌کاری برخوردار شود.

بی‌کاری، خسارت‌ها و ضررهایی که هنرمندان تئاتر از تعطیلی تئاتر در این ایام متحمل شده‌اند چگونه جبران می‌شود؟ بیشتر این هنرمندان کارمند و حقوق‌بگیر دولت نیستند. هنرمندانی که هر گاه جامعه و کشور به آنها نیاز داشته است، خودجوش پا در میدان گذاشته و  به فراخوان‌ها لبیک گفته و نقش‌آفرین بوده اند. بی‌شک تئاتر و هنرمندانش را باید قدر دانست و این امر تنها در به رسمیت شناختن آن به عنوان شغلی ارزشمند از سوی قوانین تصویبی مجلس ودولت محقق خواهد شد. از این رو به دولت محترم، نمایندگان مردم شریف ایران در مجلس شورای اسلامی و مدیران ارشد فرهنگی و هنری کشور پیشنهاد می‌شود در نشستی صمیمی و دوستانه باتعداداندکی از نخبگان، فرهیختگان، پیشکسوتان و اساتید نخبه جامعه دانشگاهی تئاتر ایران که همگی از سال‌های قبل اعلام آمادگی برای حل این معضل داشتند برپا شود و از راه‌کارها و مشورت‌های آنها برای به تصویب رساندن قانونی عاجل که تئاتر یک شغل است گام‌های اساسی برداشته شود.

در پایان یکبار دیگر سالروز جهانی تئاتر و اعیاد شعبانیه، میلاد با سعادت سرور و سالار شهیدان اباعبدلله‌الحسین، قمر منیر بنی‌هاشم حضرت عباس، سید ساجدین امام زین‌العابدین و قطب عالم امکان منجی عالم بشریت مهدی موعود را به جامعه تئاتری کشور و تمام مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم.

کوروش زارعی مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی»